... jednak nie będzie już miała na to sił, gdyż całą potrzebną do tego energię zdążyła wcześniej zużyć na adaptację i zginie w ukropie.

Z tym syndromem gotowanej żaby to pono popowa lipa !

Żaby nie gotowałem więc nie wiem jak to jest.

https://en.wikipedia.org/wiki/Boiling_frog

Te ekstrapolacje roznych eksperementow na drobnych zwierzetach, ktorych nikt nie przeprowadzil, tylko antycypowal zmiennocieplnosc zaby czy stadne zycie szczurow nie maja zadnych udokumentowanych przykladow dotyczacych ludzi. 

Ostatecznie takie przykladowanie nie ma innego celu niz degradacja czlowieka, ktory nie potrzebuje zaby, zeby sie upodlic. 

Obserwujac np. ludzi uzaleznionych od gier hazardowych, a napatrzylem sie bliska i wielokrotnie rozmawialem z chorymi, nie pomyslalbym w zadnym momencie o gotowanych zabach. 

Uzaleznienie to raczej jakis magiczny ciag/pociag do przyjemnych i jednoczesnie niebezpiecznych i zgubnych rzeczy. 

Myślę, że kwestie uzaleźnień to są bardzo głębokie i szerokie sprawy, dotyczą nie tylko indywidualnych predyzpozycji i charakterów, ale i sutuacji człowieka w świecie. Chyba nie jest też tak, że albo się poddamy nałogowi albo ktoś nam poda rękę. Klucz jest zawsze we własnej glowie. Tak jak z każdą chorobą - wyjście z niej jest bardzo uzależnione od woli człowieka, woli życia, nastawienia pacjenta. Aż do skrajnych przykładów samouzdrowień, gdzie człowiek sparaliżowany poprzez długie ćwiczenia mentalne doprowadził do pokonania choroby. Niedalej jak wczoraj moja dentystka wspomniala mi o węgierskim lekarzu, którego książki czyta - Gabor Maté  się nazywa. Zaciekawila mnie i chyba sobie coś nabędę. On też wiele uwagi poświęcił uzależnieniom i ich związkom z toksyczną kulturą. 

Final to jest zycie pod mostem lub smierc. 

Śmierć. Preludium do niej jest życie pod mostem lub pozorna sielanka wysokofunkcjonującej ofiary wódy, dragów, grania (lub wszystkiego tego naraz), która umiera żyjąc zniewolona. 

w 99% ludzie, ktorzy lasuja pod mostem nie sa w stanie wrocic do normalnego zycia. Staja sie trwale dysfunkcyjni i to jest ulica jednokierunkowa. 

Dlatego tak ważne jest mieć wokół siebie szczerych i nieoceniających przyjaciół. Takich co wysłuchają, a nie będą tylko udzielać rad. Trzeba mieć szczęście żeby trafić na kogoś, kto potrafi nas zrozumieć i pomóc. Tyczy się to również terapeutów. 
Choć moim zdaniem główny skok musimy wykonać sami, ktoś może nam tylko pomóc, ale nie wykona za nas roboty.

Relacja narrator-słuchacz jest istotą terapii. Terapeuta nie zna się wielokroć na tematsch narracji ale pytaniami potrafi zmusić do zmiany oceny zdarzeń i ich skutków. Przyczyny są praktycznie prawie niemożliwe zdiagnozowania.

cenne wpisy. Mam przyjaciela, proszę tylko bez "nowoczesnych skojarzeń" , który ma problem z alkoholem. Wiem to "nieoficjalnie", bo na imprezach i w towarzystwie zachowuje się "w normie", i nie robi obciachu.  Ma rodzinę, i troszczy się o nią. Jest wartościowym człowiekiem, jak mało kto. Wiedząc,o jego problemie nie inicjuję okazji, a raczej unikam alko.  Czy może Pan poświęcić jedną ze swych notek roli ludzi im zyczliwych?

We Francji zrobili program socjalny, gdzie wybudowali dla kloszardow mieszkania, dali im prace i szance na powrot do cywilizacji. Program zakonczyl sie fiaskiem. Wszyscy dobrowolnie wrocili na ulice. Zamienili mieszkania w pieczary jak pod mostem, do pracy nie dalo rady, a tym bardziej placic rachunkow. Takie sa konsekwencje wyborow.

Podobnie jest z resocjalizacja. Kierunek na studiach, gdyby mial funckcjonowac jako biznes musialby splajtowac, bo mniej niz 5% ludzi, ktorzy weszli na sciezke kryminalu znajduje droge do normalnosci wramach prawa.

I mniej wiecej jest tak samo ze skutecznoscia terapii leczenia z horoby alkoholowej. To dziala dobrze jako biznes, ale tylko wlasciwie w jedna strone, bo trwalych skutkow pozytywnych wlasciwie nie da sie osiagnac.

https://www.youtube.com/shorts/GrK1zFU9lr8

Prawda.

Relacja: terapeuta - pacjent/klient to złożony temat i różnie wygląda w różnych podejściach. A co do przyczyn i niemożliwości ich zdiagnozowania, to terapeuta psychodynamiczny by polemizował :)

W ogóle jest tak, że uzależnieni - zdecydowana większość tych, których dane mi było poznać - to przyzwoici, wartościowi i wrażliwi (w normalnym, nieprzasadzonym znaczeniu tego słowa) ludzie.
I pewnie, mogę napisać taką notkę, ale musi przyjść na to odpowiedni (dla mnie) moment :)

Czytałem kiedyś wywiad z bratem franciszkaninem, który posługuje wśród bezdomnych i on mówił, że bardzo wielu z nich nie zostało bezdomnymi ze względu na uzależnienie. Picie przyszło dopiero później.

Jak ktoś jest przykładowo w  narkotykowym ciągu, to faktycznie trzeba ratować mu życie, żeby nie zszedł na naszych oczach. Jednak czym szybciej zajmiemy się przyczynami tym efektywniej uzależniony ma szansę wyjść z uzależnienia. Zdaje sobie oczywiście sprawę, że łatwo powiedzieć, a trudniej wykonać.

Takie podejście ma sens.